Gisteren het jaarlijks WG-feest gevierd. Dit jaar extra feestelijk. Terugblik op 50-jarig bestaan en verkiezingen. Voldoende redenen om even terug te blikken. Én … een mooi moment een paar mensen speciaal in het zonnetje te zetten. En zo geschiedde.
Allereerst werden Willy Oosterwijk en Jan Bekke hartelijk bedankt voor hun inzet in de raad. Beide deden een stapje terug. Jan Bekke kan de WG maar moeilijk loslaten. Hij is nog regelmatig bij de fractie aanwezig en gaat door als voorzitter van het politiek forum.
Vervolgens was het de beurt aan Albert Aalbers, man van het eerst uur waar geelblauw bloed door de aderen stroomt. Albert, man achter de schermen van PR als het om verkiezingen gaat. Dit jaar was zijn laatste kunstje. We kunnen vaststellen dat dat laatste kunstje geslaagd is. Daar nemen wij onze hoed voor af. Dus kreeg Albert een prachtig beeldje, genaamd “Chapeau”.
Daarna was het de beurt aan Jan Lempsink. Twee jaar geleden afscheid genomen van de raad, maar door corona was de ceremonie toen niet compleet. Dat werd gisteren ruimschoots goedgemaakt.
Ook Trees Vloothuis mocht naar voren komen. Samen met haar Eddy heeft ook zij enorm veel energie gestoken in het verkiezingsprogramma zoals we dat begin 2022 het levenslicht hebben laten zien, onze agenda voor de komende vier jaar.
En daar waar iedereen dacht dat het wel klaar was met alle plichtplegingen, stapte ineens (voormalig) lijsttrekker Rob Christenhusz naar voren met de vraag of Jan Lempsink, Henk Winkelhuis en Petra Oude Engberink even naar voren wilden komen. Even later kwam aap uit de mouw. Of beter gezegd het stokje achter de rug van Rob vandaan. Het stokje dat door Jan Lempsink was overgedragen naar Henk en van Henk naar Rob. Dit jaar hadden we vier lijsttrekkers, maar was Petra natuurlijk de enige echte lijsttrekker die voortdurend het debat voerde.
Als laatste was er nog luid applaus voor de geweldige bediening bij de Werkwijzer, onderstreept door de prachtige klanken van Toon.
